Ulga na złe długi dla CIT/PIT/VAT

Ulga na złe długi to możliwość przeprowadzenia korekty podatku przy braku opłacenia faktury. Takie rozwiązanie obowiązuje już w przypadku podatku VAT, jednak od 1 stycznia 2020 roku, zaczyna funkcjonować również w przypadku podatku PIT oraz CIT.

Ulga na złe długi została wprowadzona w celu likwidacji opóźnień w płatnościach, które dotyczą wielu firm. Ma na celu również zmobilizowanie dłużników do dokonania spłaty.

Jest pomocna, ponieważ z perspektywy podatków dochodowych, za przychody uznaje się kwoty, które należą się podatnikowi nawet jeśli ich jeszcze nie otrzymał. Zatem podatek od przychodu jest naliczany również w sytuacji, gdy należność nie została uregulowana. Należy pamiętać, że istnieje obowiązek wykazania w zeznaniach podatkowych zobowiązań oraz wierzytelności przekładających się na zmianę wysokości podstawy opodatkowania.

Jak dokładnie wygląda ulga na złe długi z perspektywy wierzyciela i dłużnika?

Jeśli w ciągu 90 dni od terminu określonego na fakturze lub w umowie, płatność nie zostanie uregulowana, wierzyciel będzie mógł zmniejszyć podstawę opodatkowana o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności.

Z drugiej strony dłużnik będzie zobowiązany do doliczenia do podstawy opodatkowania kosztów przychodu wartości zobowiązania, które nie zostało uregulowane w terminie 90 dni. Należy to uwzględnić w przypadku przygotowywania zeznania za rok, w którym termin mija.

W efekcie dłużnik zaliczy wydatek do podatkowych kosztów, a następnie zwiększy przychód, który zneutralizuje to, co wcześniej odliczył. Podobna sytuacja będzie miała miejsce u wierzycieli, którzy najpierw wykażą przychód i zapłacą podatek, a następnie po upłynięciu 90 dni od nieopłacenia faktury, zmniejszą podstawę opodatkowania, tym samym odzyskując utraconą kwotę.

Co w przypadku, gdy zobowiązanie zostanie uregulowane po roku podatkowym?

W takich sytuacjach nastąpi zwiększenie zobowiązania do zapłat przez wierzyciela oraz zmniejszenie w przypadku dłużnika. W ten sposób przeprowadzana jest korekta podstawy opodatkowania, gdy dłużnik spłaci zobowiązanie